Alle beweging heeft rust nodig.
Ik volg een NLP-opleiding en gisteren oefenden wij met de delen van ons ik. Ik koos voor een oefening met mijn actieve ik en met mijn luie ik. Ik vond namelijk dat mijn luie ik wel erg lang lui bleef. Dit ben ik niet gewend van mezelf, want ik ben een bezige bij en drijf mijn familieleden regelmatig tot wanhoop wanneer ik weer eens 10 dingen tegelijk plan.
Zo ook werkte ik gedreven door nieuwsgierigheid en volledige toewijding aan de ascentie van 12/12/12 en 21/1212, waar wij in de spirituele wereld al heel lang naartoe leefden. Ook ik werkte daar met alle ijver naar toe. Ik was zo toegewijd aan deze taak, dat ik alles heb gegeven. Veel losgelaten, veel getransformeerd, cursussen gevolgd, alles om maar mijn steentje bij te dragen aan de ascentie.
Al die tijd had ik niet in de gaten, dat het hard werken was. Heel hard werken. Dat was ik immers gewend en het was toch voor de goede zaak? Dan moet je niet zeuren en trouwens daar stond ik helemaal niet bij stil.
Door een knieoperatie en later een handoperatie werd ik gedwongen om rust te nemen. Het was voor mij onwennig om zomaar niets te doen, niets te moeten, gewoon op de plaats rust. De knieoperatie was technisch gezien wel gelukt, maar bracht daarna nog allerlei ongemakken en immobiliteit met zich mee. Hiervoor hadden ze me van te voren niet gewaarschuwd en ik had hier ook geen idee van. Maar toen ik het eenmaal doorkreeg, moest ik mij er wel bij neerleggen en gaf ik toe aan een periode van grenzeloos niets doen. Hoewel het soms ook wel een beetje knaagde.
Van lieverlee werd ik steeds luier. Een tijdje was dat wel lekker, maar nu vond ik het langzamerhand wel weer tijd worden om in beweging te komen, letterlijk en figuurlijk. Want ook rondom mijn praktijkactiviteiten deed ik het erg rustig aan. Ik probeerde mijn luie ik al een tijdje aan te sporen tot wat meer actie, maar op de een of andere manier was ze niet uit die luie stoel te branden.
Tot het moment dat ik contact ging maken met mijn luie ik tijdens de NLP-oefening en vroeg wat de bedoeling was van haar gedrag. En tot mijn verbazing gaf ze mij een antwoord wat ik niet had verwacht. Ze vertelde mij dat ik de rust gewoon nodig had. Jarenlang was ik ontzettend actief met alles rondom de ascentie. Naast mijn betaalde baan was ik bezig om mijn coachingspraktijk neer te zetten, in mijn persoonlijke ontwikkeling zaten soms enorme pieken, ik maakte verre reizen om erachter te komen dat daar energetisch werk viel te doen, etc..
Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik aan rust toe was, alleen dit kwam niet vanzelf bij mij op. Het heeft mij ontroerd dat mijn luie ik dit wel in de gaten had. Zij heeft eigenlijk heel goed voor mij gezorgd. Doordat mijn luie ik het overnam bleef ik niet doordraven om misschien wel door te draaien.
Door dit inzicht heb ik nu een enorme waardering en begrip voor mijn luie ik. Mijn luie ik houdt kennelijk zoveel van mij, dat zij gewoon lekker haar eigen wijsheid heeft gevolgd door mij het geschenk van rust te geven. De rust die ik heel hard nodig had, zonder dat zelf te beseffen. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik op het juiste moment vanzelf weer in beweging kom. Eerlijk gezegd was dat hetzelfde moment dat ik mijn luie ik begreep, maar dat moest blijkbaar eerst gebeuren.
Diezelfde avond voor het slapen gaan, las ik een zin in het boek ‘Beschermengel’ van Paul Coelho. Ik dacht hoe mooi past alles weer in elkaar, Wat een wijsheid van mijn luie ik, want zij begreep wat de actieve ik niet begrepen had. Hoe volmaakt en hoe bijzonder zijn de manieren waarop Spirit met ons communiceert. Want ik las het volgende:
‘Een van de belangrijkste wetten van de natuur:
Alle beweging heeft rust nodig’